Spieken

Spieken

De verleiding is groot om elke dag even te kijken of de zaadjes in de potjes al opkomen. Iedere keer weer even de deksel van het kiemkasje optillen en kijken of er al groene blaadjes boven de grond komen piepen. 

Vandaag is het eindelijk zover. Na een druk weekeinde heb ik een paar dagen niet gekeken en tot mijn verrassing staan er een paar iele sprietjes boven de grond. De kropsla is de koploper, de koolrabi bezet een goede tweede plek maar ook de andijvieplantjes (overgebleven van de AH-moestuintjesactie van vorig jaar) zijn al zichtbaar. Allemaal zaad dat gewoon uit de winkel komt.

De tomaten blijven achter. Misschien omdat dat zelfgewonnen zaad is? Of omdat ik dit jaar heb besloten geen twintig zaadjes per tomatensoort te planten waardoor ik vervolgens niet alleen alle buren maar ook alle andere tuinders uit de wijde omgeving van tomatenplanten kon voorzien. In april leek de achtertuin wel een kwekerij. Nu heb ik per soort maar drie zaadjes in een pot gedaan. 

Nog even een week wachten en anders doen we gewoon een tweede poging. Het is nog vroeg genoeg om uiteindelijk toch weer een complete tomatenkwekerij op te zetten. De buurvrouw verheugt zich al.