Naar buiten

Naar buiten

Het zonnetje schijnt en het is twee weken geleden dat de eerste potjes zijn uitgezaaid. Tomaten, courgettes, koolrabi en koolraap zijn flink opgekomen. Dunne iele plantjes op een dun steeltje zijn het. Het wordt tijd om ze wat steviger te laten worden. Plantjes zijn net als kinderen: het is gezond om ze veel buiten te laten zijn. 

Afharden noemen doorgewinterde tuinders het. Ik noem het zelf altijd maar wennen aan de buitentemperatuur. De plantjes groeien door de lagere buitentemperaturen minder hard in de hoogte maar krijgen dikkere stengels. Ze worden steviger inderdaad. 

Alleen het is nog februari en dus zijn je eerste plantjes ook nog erg kwetsbaar. Vandaag was er een flinke hagelbui en daar kunnen de tere plantjes echt nog niet tegen. Gelukkig heeft de schoonvader van een goede vriendin waarmee ik ooit een tuintje deelde, een handig kweekkasje voor buiten gemaakt. De vriendin raakte half overspannen van het tuinwerk en is al jaren gestopt. Het kweekkasje wilde ze niet meer zien maar ik ben er blij mee. In een oude plastic bak gaan de potjes met plantjes overdag naar buiten waar ze beschermd door (plexi)glas lekker buiten staan. 's Avonds haal ik de bak naar binnen want dan daalt de temperatuur nog te veel. Een klusje van een minuut.

Thuis kijken ze altijd een beetje meewarig naar mijn gesjouw. Maar zolang ze er geen werk aan hebben, vinden ze het best. Best tolerant, die familie van mij.